آرام آرام خدا گریه کرد ...

هوالرحمن
 
 
مادر ؛
دست بلند کرد
بقچه ای ز روی طاقچه برداشت
درست کنار گل های یاس ...
این برای باباست ( علیه السلام ) ...
حسنم ( علیه السلام ) این برای توست ... 
و
زینبم ( سلام الله علیها ) ...
هرکس را تحفه ای بود 
لکن ؛
لکن مادر مکث کرد ...
حسینم (‌علیه السلام ) ...
نه مادر 
که کائنات ایستادند
که باران ایستاد و هق هق خودش را غرق کرد ...
حسینم ( علیه السلام )
تو را ز این تحفه ها نیست ...
اما
آسمانی
تحفه ات ،